Słownik pojęć zegarmistrzowskich

Zegarki zasilane baterią i zliczające upływ czasu w oparciu o drgania kryształu kwarcu wprowadzono do komercyjnej sprzedaży dopiero na początku lat 70-tych XX wieku.

Zegarki kwarcowe czerpią energię z baterii lub akumulatora, energia wprawia kryształ kwarcu w drgania o częstotliwości 215=32768 Hz, natomiast układy cyfrowe zliczają drgania kryształu i prezentują je w postaci aktualnego czasu na tarczy lub wyświetlaczu zegarka.

Zegarki kwarcowe posiadają rezonator kwarcowy, który wytwarza sygnał o precyzyjnie ustalonej częstotliwości. Właśnie za sprawą tego rezonatora ich punktualność chodu jest znacznie wyższa od zegarków mechanicznych i dobowe odchylenia pomiaru czasu są niemal niezauważalne.

Wprawdzie one również wykazują pewną tendencję do odchyleń we wskazaniach czasu, czego powodem może być niski poziom energii w baterii lub zmiany temperatur, niemniej wahania pomiaru czasu w zegarkach kwarcowych wynoszą ok. -0,5 do +0,7 sekundy na dobę, co daje wynik na poziomie maximum:  – 15 do + 21 sekund w skali miesiąca.

Ponadto, dostępne są zegarki kwarcowe posiadające mechanizmy sterowane falami radiowymi, dzięki czemu ich chód jest korygowany i ustawiany, co jakiś czas zgodnie ze wzorcem, czyli bieżącym czasem odliczanym przez ultra punktualny zegar atomowy.