Chromowanie – elektrolityczna metoda wytwarzania powłoki na podłożu, najczęściej mosiężnym, miedzianym, stalowym lub wykonanym z tworzywa sztucznego.
Przygotowany uprzednio element (odtłuszczony i oczyszczony) umieszcza się w kąpieli galwanicznej (roztwór soli chromu), w której dochodzi do przepływu prądu pomiędzy elektrodami. Grubość powłoki chromu podaje się w mikrometrach – μm (10μm = 0.001mm).
W zegarmistrzostwie, w celach estetycznych procesowi temu poddaje się najczęściej koperty (patrz. koperta). Rzadziej koronki (patrz. koronka). Wyróżnia się dwa typy powłok: twarde oraz dekoracyjne.
Słownik pojęć zegarmistrzowskich
Powrót do słownika