Wahnik

Wahnik (ang. rotor) - część zespołu naciągu automatycznego zegarka. Służy do generowania momentu obrotowego, niezbędnego do naciągania sprężyny napędowej. Wahnik najczęściej ma formę półkolistego dysku, który łożyskowany jest w środku mechanizmu. Jego środek masy skupiony po jednej stronie w stosunku do swojego łożyska, więc pod wpływem ruchów ręki, na skutek siły bezwładności obraca się, automatycznie nakręcając sprężynę powrotną.

Po raz pierwszy samonakręcający się mechanizm z wahnikiem do zegarków automatycznych (Automatyczny naciąg mechanizmu) z naciągiem „wstrząsowym” opracował w 1777 roku Abraham-Louis Perrelet. We współczesnych zegarkach montowane są wahniki dwukierunkowe cechujące się nieograniczonym kątem obrotu. W tego typu konstrukcji wymagana jest zastosowanie dodatkowego elementu tzw. nawrotnika. Powoduje naciąganie sprężyny przy ruchu wahnika w dowolnym kierunku. Wcześniej w zegarkach wykorzystywano rozwiązanie z wahnikiem wstrząsowe jednokierunkowe z niepełnym kątem obrotu. Odmianą wahanika jest microtoror (Micro-rotor) zintegrowany z mechanizmem łożyskowanym poza środkiem zegarka.

Wahnik jest bardzo często personalizowany przez producenta mechanizmu poprzez umieszczenie na nim logotypu marki lub uformowanie go w sposób odwołujący się do tegoż symbolu. W niektórych modelach wahnik ma kształt przedmiotu, do którego odwołuje się dany czasomierz np. w zegarkach lotniczych może przybierać formę samolotu.

Autor: zespół Pro Watches s.c.

Na zdjęciu: rotor zegarka Błonie BH300 w kształcie samolotu.