Bulova Watch Company – powstanie, historia i dokonania marki

Utworzone w II poł. XVIII wieku państwo jakim były Stany Zjednoczone Ameryki przejawiało duże ambicje gospodarcze. Znajdowało się ono z dala od Europy, na w większości dzikim – możliwym jednak do zagospodarowania i dającym duże możliwości eksploatacyjne kontynencie.

Liberalne zasady rządzące amerykańską gospodarką skutkowały jej gwałtownym rozwojem, a liczne wolności polityczne przyczyniały się do wzmożonego napływu osadników z Europy.

Napływający w granice Stanów Zjednoczonych Ameryki kolonizatorzy zakładali dynamicznie rozwijające się przedsiębiorstwa. W odróżnieniu do znakomitej większości europejskich gospodarek, coraz powszechniej (przede wszystkim na zindustrializowanej północy) zaczęto stosować mechanizację. Skutkiem tego był wzrost udziału amerykańskiej gospodarki w światowej produkcji – z poziomu 7% w roku 1840 do 23,3% w roku 1870.


Zdjęcie: Thomas Le Clear, Młoda Ameryka. Obraz ten jest ilustracją nastrojów i charakteru amerykańskiej polityki w II poł. XIX wieku.

Wśród rzeszy emigrantów znajdowały się zarówno osoby zmuszone do wychodźstwa z pobudek politycznych jak i ekonomicznych. Do grona tych drugich należał urodzony 7 września 1851 roku Józef Bullowa. Jak podaje Słownik Biograficzny Ziem Czeskich, Józef narodził się w zamieszkującej położone nad rzeką Ohrę czeskie miasteczko Louny rodzinie Nathana Bullowy oraz Barbary Kraus. W 1872 roku Józef wyemigrował do USA, gdzie rozpoczął współpracę z Charlsem Tiffanym zostając najprawdopodobniej ekspedientem w jednym z jego sklepów.

W 1875 roku Bullowa podjął decyzję o otwarciu własnej hurtowni pod szyldem J. Bulova – skupiającej się na obrocie biżuterią. Sklep zlokalizowano przy ul. Maiden Lane, tj. w uchodzącej za stolicę amerykańskiego przemysłu biżuteryjnego części Dolnego Manhattanu. Przez blisko 35 lat, poprzez wprowadzanie coraz to nowych udoskonaleń w oferowanych przez siebie wyrobach Bullowa zdobył rozpoznawalność i szerokie uznanie.


Zdjęcie: Założyciel spółki Bulova Watch Co. Józef Bullowa ok 1920 – 1930 roku.

Przyszły współwłaściciel spółki Bulova Watch Company

24 października 1887 roku, na Manhattanie narodził się syn Józefa oraz poślubionej przez niego w 1883 roku Berthy Eisner, Adolf Arde Bullova – przyszły współwłaściciel spółki Bulova Watch Company.

W 1912 roku, dysponujący niespełna 50 000 $ kapitału zarząd spółki J. Bulova podjął decyzję o produkcji i obrocie handlowym czasomierzami. Decyzją kierownictwa rozpoczęto współpracę ze zlokalizowanymi w szwajcarskim Bienne, doganiającymi nowinkami technologicznymi amerykańskie fabryki – wytwórniami części składowych mechanizmów czasomierzy.

Historia ta dała początek trwającej do dziś marce Bulova, będącej dla miłośników zegarmistrzostwa synonimem wyznaczania trendów oraz nowatorskich rozwiązań technicznych i technologicznych. Spółka, wprowadzająca w obród ekskluzywne i bogato inkrustowane kamieniami szlachetnymi czasomierze, w stosunkowo niedługim czasie wzbogaciła swój kapitał o blisko 1 000 000 $.

Wiek XIX był silnie zdominowany przez zegarki kieszonkowe.

Rewolucję w tej dziedzinie przyniósł konflikt z lat 1914-1918. I wojna światowa – a przede wszystkim powracający frontu żołnierze upowszechnili zegarki noszone na ręku.

Producenci zaczęli zdawać sobie sprawę z coraz szybszego tempa życia potencjalnej klienteli. Pokłosiem zmieniającej się mody było wyemitowanie przez Józefa Bullowa pierwszej naręcznej – dedykowanej mężczyznom linii zegarków.


Zdjęcie: Karta z katalogu zegarków Bulova z II poł. lat 20 XX wieku.

Nic nie wskazuje na to, by zarówno zegarki wyprodukowane w latach 1911 – 1914 jak również czasomierze produkowane w trakcie i krótko po I wojnie światowej były sygnowane znakiem firmowym J. Bulova tudzież Bulova Watch Co. (znak zarejestrowany dopiero w roku 1923). Jak sugerują dostępne materiały źródłowe, najprawdopodobniej aż do końca 1921 roku zegarki produkowane na zlecenie Bullowy w szwajcarskim Bienne były reklamowane m.in. pod nazwami Rubaiyat oraz Maxim.

Bez szeroko zakrojonej kwerendy archiwalnej nie sposób jednak stwierdzić, czy wspomniane znaki handlowe tj. Rubaiyat oraz Maxim były niezależnymi markami, czy jedynie jednym z kilku funkcjonujących ówcześnie znaków handlowym spółki J. Bulova. Co za tym idzie, trudno jednoznacznie określić zasady na jakich odbywała się wspomniana kooperacja, kiedy dokładnie pojawiły się pierwsze czasomierze sygnowane nazwiskiem Józefa Bullowy oraz jaką rolę w całym przedsięwzięciu odegrał czeski emigrant.

Jedną z pierwszych zamieszczonych w magazynie Cosmopolitan reklam czasomierzy sygnowanych nazwiskiem Józefa Bullowy (w zamerykanizowanej wersji Bulova) datuje się dopiero na 1922 rok.


Jedna z pierwszych, znanych reklam marki Bulova, datowana na I poł. lat XX.



Zegarki opuszczające w latach 20. oraz 30. XX wieku witryny sklepów Józefa Bullowy prezentowano w formie kolekcji, wśród których jedną z najekskluzywniejszych była linia President.

Kroki milowe w rozwoju mechaniki precyzyjnej

Wiele z osiągnięć technicznych i technologicznych marki Bulova zostało z perspektywy czasu uznanych przez środowisku pasjonatów sztuki zegarmistrzowskiej oraz zawodowych zegarmistrzów za kroki milowe w rozwoju mechaniki precyzyjnej. Wystarczy wspomnieć o wprowadzonej około 1923 roku w administrowanych przez spółkę fabrykach standaryzacji produkcji, pozwalającej na szybszy i tańszy serwis sygnowanych nazwiskiem Bullowy produktów czy zaprojektowanej w niespełna cztery lata później osłonie przeciwpyłowej, będącej istotnym ogniwem w opatentowaniu w kilka lat później przez spółkę Rolex S.A. technologii wodoodpornej.

Wbrew powszechnie przyjętej opinii, Józef Bullowa nie był inicjatorem standaryzacji procesu produkcji. Jednym z pionierów uniformizacji w zegarmistrzostwie był żyjący na przełomie XVIII i XIX wieku amerykański producent zegarów - Eli Terry. Z kolei pierwszą spółką dążącą (z sukcesem) do ujednolicenia produkowanych w swoich pracowniach elementów była powołana do życia w 1850 roku wytwórnia Waltham Watch Company. Dzięki wykorzystaniu specjalistycznych urządzeń przystosowanych do obrabiania stali hartowanej, zarząd konsorcjum Waltham opracował nowatorski system fabrykacji umożliwiający kilkukrotne zwiększenie liczby produkowanych komponentów. Następnie, wytwarzane na masową skalę płyty mechanizmów, koła zębate, sprężyny czy kamienie łożyskowe dobierano w dopasowane do siebie pod względem jakości, spasowania oraz wagi zestawy.


Zdjęcie: spośród dziesiątek, oferowanych do końca dekady przez amerykańskiego producenta czasomierzy oraz rozwiązań na uwagę zasługuje przede wszystkim kompilacja zegara z radiem będącym najprawdopodobniej pierwszym znanym w dzisiejszym tego słowa znaczeniu radiem z budzikiem. Na przestrzeni lat 30. i 7. XX wieku, powstało co najmniej kilkanaście (jeśli nie kilkadziesiąt) różnych modeli tego urządzenia.

Największe osiągnięcia spółka Bulova odniosła w kwestii marketingowej reprezentując swoim podejściem nieznaną dotychczas jakość, oraz promując w tej materii zupełnie nowatorskie rozwiązania. W 1919 roku Raymond Orteigi zaoferował nagrodę w wysokości 25 000 $ pierwszemu śmiałkowi, który zdoła odbyć nieprzerwany lot przez Atlantyk – z Nowego Jorku do Paryża. W 1926 roku Arde Bullowa, w porozumieniu z Orteigim zaoferował ze swojej strony dodatkową nagrodę pieniężną w wysokości 1 000 $ zwiększając tym samym pulę nagrody do 26 000 $. Ponadto, zarząd spółki rozesłał do każdego z zarejestrowanych w hotelu Raymonda Orteigi oficjalny list zachęcający do udziału w przedsięwzięciu wraz z załączonym do paczki zegarkiem linii Bulova Conqueror.


Zdjęcie: Raymond Orteigi wyemigrował z Francji do Nowego Jorku w 1912 roku. Pracował jako chłopiec na posyłki i menadżer. Z czasem nabył dwa hotele w Nowym Jorku, które cieszyły się dużą popularnością wśród francuskich lotników przydzielonych do służby w Stanach Zjednoczonych podczas Wielkiej Wojny. Źródło: www.clos-cot.com

Śmiałkiem, który podołał wyzwaniu rzuconemu przez amerykańskiego hotelarza oraz właścicieli spółki Bulova Watches Co. był urodzony w 1902 roku Charles Lindbergh. Do czasów nam współczesnych zachowała się odpowiedzieć amerykańskiego pioniera lotnictwa na anons spółki Bulova Watch Co. Jak pisał, „Zegarek marki Bulova, który mam przyjemność teraz nosić, trzyma wyjątkowo akuratnie czas i jest piękny.”

20 maja 1927 roku o godzinie 7.40 rano Lindbergh wystartował w maszynie Spirit of St. Louis z lotniska im. Roosevelta w stanie Nowy Jork by po blisko 34 godzinach lotu bezpiecznie wylądować w Paryżu.


Zdjęcie: Charles Lindbergh w swoim samolocie Spirit of Saint Louis w formie reklamy.

11 czerwca 1927 roku, tuż po powrocie Lindbergha z Europy, zarząd spółki Bulova Watch Company przekazał amerykańskiemu pilotowi nagrodę pieniężną wraz z listem oraz kolejnym, stworzonym specjalnie z tej okazji czasomierzem linii Lone Eagle.

W tym samym miesiącu - wykorzystująca niesłabnącą popularność Charlesa Lindbergha, zarząd rozpoczął zakrojoną na szeroką skalę akcję reklamową Lone Eagle, dodając do każdego ze sprzedanych zegarków dokładną kopię wspomnianego wyżej listu.


Czasomierz z linii „Bulova Lone Eagle”.

Pierwsza w historii reklama radiowa

Niespełna rok wcześniej, w roku 1926 firma wykupiła czas antenowy w radiu, emitując pierwszą w historii reklamę radiową. Krótki komunikat, emitowany co godzinę na blisko 170 stacjach radiowych brzmiał:

At the tone, it`s 8 PM, B-U-L-O-V-A Bulova watch time!

Mimo powszechnie odczuwalnego kryzysu gospodarczego, sprzedaż czasomierzy sygnowanych nazwiskiem Józefa Bullowy utrzymywała się na stabilnym poziomie, a już w 1927 roku, spółka Bulova Watch Company została wprowadzona na giełdę. Według części opracowań – w 1930 roku Bulova zatrudniała blisko 2600 pracowników na całym świecie i dysponowała majątkiem o wartości ok. 6,5 mln dolarów (92 mln). Należy przyznać, iż dane dot. zysków wytwórni na przestrzeni lat przedstawiają się imponująco. Jak wynika z dostępnych opracowań - wzrosły one z 291 000 dolarów w 1926 roku do blisko 1,4 mln dolarów w roku 1929.

Telewizja jako nowy środek reklamy

Bulova Watch Company była także pierwszą spółką emitującą swoją reklamę w telewizji.

Spot ten, będący zaadaptowaną do telewizji wersją komunikatu radiowego wyemitowano po raz pierwszy 1 czerwca 1941 roku. Zarząd Bulova zapłacił nowojorskiej telewizji za możliwość wyemitowana blisko 20 sekundowego materiału przed meczem bejsbolowym Dodgersów oraz Phillies`ów sumę 9 dolarów.


Zdjęcie: Plakat informujący o kampanii reklamowej Bulova Watch Co. 163 Powerful Radio Stations broadcasting Bulova Watch Time. Every hour… every day… 365 days a year!

Realna liczba osób, które mogły zobaczyć spot, wynosiła ponad kilka tysięcy telewidzów. Jest to początek rozwoju potężnego marketingu na którym Bulova będzie opierała w przyszłości swoją politykę. Wspomniana reklama prezentowała tarczę zegara z aktualnym czasem. Nieco później, do materiału dodano także ścieżkę dźwiękową. Z biegiem czasu, zarówno reklamy jak i spoty telewizyjne okazały się wysoko opłacalną inwestycją. Reklama zyskała nowe mass medium, którym okazała się być coraz popularniejsza w kolejnych dziesięcioleciach telewizja.



Po raz pierwszy konsument mógł zobaczyć produkt oraz jego możliwości w swoim własnym domu.

Prezes firmy produkującej zegarki, która nosiła jego imię

Józef Bullowa zmarł 2 grudnia 1935 roku w wieku 84 lat.

Został on pochowany na nowojorskim cmentarzu w Woodlawn. Tym samym, zarząd nad spółką przejął jego syn, Arde. Jak głosił zamieszczony w magazynie New York Times nekrolog, będący zarazem szczegółowym uzupełnieniem historii spółki Bulova Watch Company:

"Joseph Bulova nigdy nie wycofał się z działalności, ale w ostatnich latach pozostawił większość spraw zarządu swemu synowi. Joseph Bulova, prezes firmy produkującej zegarki, która nosiła jego imię, zmarł wczoraj rano w osiemdziesiątym czwartym roku życia po dwumiesięcznej chorobie. Pod jego kierownictwem, niewielka – otwarta tuż po wojnie secesyjnej pracownia otwarta przy Maiden Lane wyrosła na spółkę Bulova Watch Company, która aktualnie zajmuje całe piętro przy 580 Fifth Avenue i zatrudnia kilka tysięcy osób w USA.

Urodził się w Czechach (obecnie Czechosłowacja) i tam uczył się zegarmistrzostwa i złotnictwa. W wieku 18 lat przybył do naszego kraju. Mały biznes jubilerski, który założył, w ciągu kilku lat nosił nazwę J. Bulova, dopóki firma nie zaczęła specjalizować się w zegarkach na rękę.


Zdjęcie: Grób rodzinny Bullowa zlokalizowany na nowojorskim cmentarzu Woodlawn.

Firma pierwotnie produkowała koperty do zegarków i stosowała w nich mechanizmy importowane. Teraz ma fabryki w Woodside, Queens i Waltham w stanie Massachusetts, a także fabrykę skrzynek w Providence w stanie Wirginia. Posiada również zakład produkcji zegarków w Szwajcarii.

Pan Bulova nigdy nie przeszedł na emeryturę, chociaż w ostatnich latach większość zarządu pozostawił swojemu synowi, Arde, który jest prezesem zarządu Bulova Watch Company.

Przy życiu pozostała wdowa, pani Bertha Eisner Bulova z 470 West End Avenue; jego syn Arde i cztery córki: Hannah Bulova, pani Emily Henshel, pani Louise Guilden i pani Julia Bulowa."

Powodzenie misji oraz precyzja ataku

W przededniu wojny, Bulova Watch Company stała się oficjalnym producentem narzędzi pomiarowych dla sił zbrojnych Stanów Zjednoczonych Ameryki. Powierzone amerykańskiej spółce zlecenia opiewały w dużej mierze na produkcję zapalników torpedowych oraz zegarów lotniczych.

Jednym z wielu niezbędnych czynników w trakcie prowadzenia działań wojennych jest synchronizacja działań, a co za tym idzie – precyzja.

Dzisiaj, funkcję tę przejmują skomplikowane systemy informatyczne. W ubiegłym wieku zadanie to niemal w pełni powierzano czasomierzom mechanicznym. Od ich precyzji zależało powodzenie misji oraz precyzja ataku. Z tego też powodu, większość znajdujących się na wyposażeniu armii zegarków była wyposażona w funkcję tzw. stop sekundy (hack). Mechanizm takiego czasomierza jest wyposażony w system zatrzymujący jego pracę w przypadku wyciągnięcia koronki.

Zatrzymanie działania mechanizmu pozwala na precyzyjne ustawienie godziny w odniesieniu do przyjętego wzorca co umożliwia z kolei synchronizację kilku urządzeń. Stąd też, najbardziej rozpoznawalną wśród miłośników zegarmistrzostwa konstrukcją z okresu II wojny światowej sygnowaną nazwiskiem Bullowa pozostaje tzw. Hack Watch.


Zegarek typu A11. Zdjęcie: huckberry.com/journal/posts/the-watch-that-won-world-war-ii

Hack Watch, tj. model A – 11 był najprawdopodobniej najpopularniejszym amerykańskim czasomierzem wojskowym z czasów II wojny światowej. Model ten przysługiwał najczęściej pilotom oraz załodze lotniczej do użytku w nawigacji, amerykańskiej artylerii, a w dalszej kolejności piechocie. Model A – 11 znajdował się także na wyposażeniu RAF, a w ramach pożyczek i programów pomocy zaopatrzeniowej znalazł zastosowanie w Armii Czerwonej.

Produkcję modelu A – 11 zlecono kilku amerykańskim dostawcom. Wśród nich znajdowały się takie marki jak Elgin, Waltham oraz Bulova. W czasomierzach tych, mimo wizualnego podobieństwa występuje szereg różnic. Tak, w mechanizmach wyprodukowanych w zakładach Elgin, system synchronizacji polegał na tradycyjnym dzisiaj zatrzymaniu koła balansu. System zastosowany przez spółkę Bulova czy Waltham Watch Company zakładał z kolei zatrzymanie jednego z kół przekładni. Hack Watch produkcji Bulovy pojawiał się w dwóch wersjach – białej oraz czarnej. Koperta czasomierza pokryta została chromem, czasomierz posiadał centralny sekundnik ze wspomnianą wyżej funkcją stop sekundy, tarczę z podziałką sekundnika, oraz oznaczone farbą luminescencyjną indeksy. Co ciekawe, zegarek ten przetrwał w niemal niezmienionej formie aż do lat 70. XX wieku.

Będące rozwojową wersją klasycznej linii A – 11 czasomierze znajdowały się na wyposażeniu wojsk amerykańskich biorących udział w konflikcie w Korei oraz służyły siłom amerykańskim podczas wojny w Wietnamie (W 2020 roku marka wypuściła reedycję tego modelu, opisujemy go tu: Bulova Military Hack Watch Automatic - wojak w cywilu).

W wyniku wybuchu II wojny światowej, do służby w amerykańskiej armii powołano blisko 16,5 miliona obywateli Stanów Zjednoczonych Ameryki. Blisko 400 000 z nich poległo w walce. Po podpisaniu japońskiej kapitulacji we wrześniu 1945 roku, do domu powróciło z kolei około 671 000 rannych oraz inwalidów.

Osobą odpowiedzialną za objęcie amerykańskich weteranów programem pomocy zdrowotnej oraz świadczeń edukacyjnych mianowano urodzonego w 1893 roku generała Omara Bradleya. Zainteresowanie pozostającymi w znakomitej większości bezrobotnymi inwalidami wojennymi wykazał również zarząd spółki Bulova Watch Company. Z inicjatywy Arde Bullowy, z wdzięczności wobec osób poświęcających swoją służbę dla naszego kraju w tej największej ze wszystkich wojen tuż po wojnie zainaugurowano działalność pierwszej szkoły przystosowującej niepełnosprawnych weteranów w sztuce zegarmistrzowskiej.


Szkoła rzemiosła spółki Bulova kształciła średnio 120 uczniów i oferowała całkowicie darmową edukację. Była to pierwsza, utrzymująca się bez wsparcia finansowego ze strony rządu tego rodzaju placówka.

Bradley opuścił aktywną służbę wojskową w sierpniu 1953 roku. Podobnie jak w latach poprzednich, zaangażował się on przede wszystkim we wzmożoną działalność na rzecz weteranów. Nowym kierunkiem jego zainteresowań okazały się także kwestie handlowe.

W 1958 roku, Omar Bradley objął stanowisko prezesa zarządu Bulova Watch Company kierując działaniami spółki aż do 1973 roku.

W 1953 roku spółka Bulova Watch Company wzbogaciła się o nowy, zaawansowany technologicznie kompleks. Na terenie zlikwidowanego portu lotniczego Holmes, Alexander D. Crosett wzniósł imponujący, w pełni klimatyzowany budynek mieszczący 2 000 pracowników linii produkcyjnej oraz 140 osobowy sztab kierowniczy.
 

Nowy kompleks spółki Bulova.


Generał Omar Bradley przy pracy.

Zwiększenie dokładności chodu czasomierzy

Zagadnienie zwiększenia dokładności chodu czasomierzy nurtowało zegarmistrzów oraz producentów czołowych marek zegarmistrzowskich od lat.

Przez wiele lat słusznie uważano, iż rozwiązaniem pozwalającym na zniwelowanie niedokładności wynikających z niedoskonałości ówczesnych konstrukcji jest energia elektryczna. Jedną z pierwszych osób wychodzących z projektem zastąpienia energii skumulowanej w systemie naciągu energią elektryczną był Ferdynand Lip. W I poł. 1953 roku ogłosił on, iż jego spółka zakończyła projekt badawczy pozwalający na zaprojektowanie oraz wdrożenie do produkcji w pełni funkcjonalnego zegarka obsługiwanego przez niewielkich rozmiarów ogniwa elektryczne. Jego wykład, zreferowany w czerwcu tego samego roku w Sali Królewskiego Towarzystwa Nauki i Sztuki spotkał się z ogromnym zainteresowaniem zarówno ze strony przedstawicieli branży zegarmistrzowskiej jak i osób postronnych. W niespełna trzy lata później, konkurencyjną konstrukcję zaprezentowała francuska spółka A.T.O.

Zmagania o prym w produkcji pierwszych, napędzanych energią elektryczną czasomierzy wygrała amerykańska spółka Hamilton Watch Company. W styczniu 1957 roku wdrożyła ona do produkcji pierwszy, umieszczony w wykonanej ze złota kopercie czasomierz wykorzystujący energię elektryczną. Z biegiem czasu, na rynku pojawił się szereg nowych konstrukcji będących wynikiem zainteresowania nową technologią francuskich, niemieckich oraz szwajcarskich producentów.


Karta katalogowa prezentująca różnorodność zegarków elektrycznych produkcji Hamilton.

W 1960 roku Max Hetzel, szwajcarski inżynier elektroniki opracował czasomierz oparty o oscylator kamertonowy. Hetzel, mimo usilnych prób nie zdołał namówić żadnego z rodzimych producentów do podjęcia ryzyka wdrożenia do produkcji skomplikowanej konstrukcji. Nadzieję na zrealizowanie projektu dawał wyjazd do Stanów Zjednoczonych Ameryki, gdzie w decydująca fazę wchodził amerykański program kosmiczny.

Amerykańskie laboratoria inżynieryjne skupiały się na opracowaniu precyzyjnego przełącznika czasowego dającego możliwość obsługiwania skomplikowanych sekwencji niezbędnych w precyzyjnym naprowadzaniu oraz koordynowaniu lotu tak sztucznych satelitów jak i kosmicznych misji załogowych.


Precyzja zaproponowanej przez Hetzela konstrukcji zwróciła uwagę Amerykańskiej Agencji Kosmicznej, poszukującej w latach 60` XX wieku czasomierzy dedykowanych uczestnikom pierwszej, załogowej misji kosmicznej na Księżyc, tj. Gemini.

Projekt Maxa Hetzela (zakładający precyzję chodu w granicach minuty na ok. 30 dni) został podjęty przez spółkę Bulova Watch Company i wdrożony do produkcji nie tylko jako komponent skomplikowanych systemów wykorzystywanych w lotach kosmicznych, lecz także jako mechanizm zegarka modelu Bulova Accutron.

Drgania te, poprzez kolejne elementy mechanizmu przenoszono na przekładnię wskazań. Drgania, o częstotliwości sięgającej 360 Hz były wzbudzane impulsami elektrycznymi przez układ tranzystorowy zasilany baterią.



W odróżnieniu do znakomitej większości poprzednich konstrukcji czasomierzy elektrycznych, projekt Hetzela zakładał całkowite wyeliminowanie balansu poprzez zastąpienie go drgającymi widełkami kamertonu.

Kolejnym po mechanizmach elektronicznych krokiem naprzód w świecie zegarmistrzostwa był mechanizm kwarcowy. Podobnie jak zaprojektowany kilka lat wcześniej Accutron, model Bulova Accuquartz był jednym z pierwszych zegarków kwarcowych dostępnych w sprzedaży detalicznej w Stanach Zjednoczonych Ameryki.

Przez kolejne dekady, marka Bulova powiększała linie swoich wyrobów wyznaczając trendy oraz starając się znaleźć kompromis pomiędzy użytecznością a niecodziennym designem. W roku 1962, Bulova zaprezentowała nową linię czasomierzy Bulova Caravelle. Model odniósł ogromny sukces sprzedażowy, osiągając w 1968 roku tytuł najlepiej sprzedającego się czasomierza w Stanach Zjednoczonych Ameryki.

Kolejnym przykładem nowatorskiego podejścia Bulova Watch Company do kwestii designu był zaprojektowany w 1976 roku model Bulova Computron.


Zdjęcie: Nawiązaniem do kultowego zegarka z 1976 roku jest reedycja modelu Computron zaprezentowana przez spółkę Bulova Watch Company w 2019 roku. Recenzja tego modelu tu: Bulova LED Computron

W 1988 roku spółka Bulowa Watch Company została przekształcona w Bulova Corporation. W tym samym roku, producent został wytypowany jako oficjalny chronometrażysta igrzysk zimowych w Calgary i letnich w Seulu. Jednocześnie, spółka rozpoczęła zakrojoną na szeroką skalę ekspansję poza rynek Ameryki Północnej.

Ogromny wkład spółki Bulova Corporation w kreowanie historii Stanów Zjednoczonych Ameryki docenił w 2000 roku burmistrz Nowego Jorku – Rudolph Giuliani, wyznaczając dzień 4 października oficjalnym dniem Bulovy. W osiem lat później, w dniu 10 stycznia 2008 roku, spółka została wykupiona przez firmę Citizen za blisko 250 milionów dolarów.



Marka stale się rozwija i poszerza ofertę zegarków w ramach modeli zarówno kwarcowych, jak i mechanicznych. Niedawno zaprezentowała pierwszy na świecie zegarek kwarcowy z zakrzywionym mechanizmem, model CURV.

Słowo od autora: Przedstawiona w niniejszym artykule historia marki Bulova nie zakrawa w żadnym wypadku na szczegółową monografię historii tej spółki. Jako autor, starałem się przedstawić na wybranych przykładach kierunek rozwoju marki, którym podążała ona aż do II poł. XX wieku.

Wiele z aspektów, mimo dużych możliwości metodologicznych pozostaje do dzisiaj niezbadana. Wybrane zagadnienia, opracowane na podstawie powszechnie dostępnej literatury oraz wiedzy kolekcjonerów są więc jedynie ułamkiem dokonań i bogatej historii marki Bulova.

Wszelkie nowości, recenzje zegarków oraz informacje dotyczące marki Bulova znajdują się zawsze na indywidualnej podstronie marki tu: Bulova Watch Company.

Bibliografia:

N. J. Medoff, B. Kaye, Electronic Media: Then, Now, and Later, Oksford, 2013.
M. Cutmore, Watches. 1850 – 1980, Londyn 1989.
J. D. Antos, C. E. Theodosiou, Images of America. Jackson Heights, Charleston, 2013.
F. E. Andrews, Corporation Giving, New Brunswick, 1993.
E. Bruton, The History of Clocks and Watches, Londyn 1979.
https://www.mybulova.com
https://www.en.wikipedia.org/wiki/Bulova
Materiały otrzymane dzięki uprzejmości marki Bulova