PVD (powłoka)

PVD powłoka (ang. Physical Vapour Deposition) – technologia nakładania (naparowywania) na uprzednio przygotowaną powierzchnię powłoki tlenków pożądanych metali. Najczęściej złota lub srebra. Proces przeprowadza się w komorze próżniowej przy utrzymaniu odpowiednio wysokiej temperatury. Mieszanina gazów osadza się a następnie krystalizuje na podłożu tworząc zwartą powłokę. Technologia często mylona ze złoceniem i srebrzeniem; metale te stanowią jedynie jeden ze składników substancji wykorzystywanej w procesie PVD. Grubość powłoki PVD podaje się w mikrometrach – μm (10μm = 0.001mm). W zegarmistrzostwie, ze względu na dużą wytrzymałość wykorzystywana do wykończania kopert (koperta), koronek (koronka), bezeli (luneta), pusherów (przycisk koperty) oraz bransolet.

Na zdjęciu: bezel zegarka wykończony technologią PVD.