Naciąg automatyczny

Urządzenie umożliwiające wykorzystanie energii z przypadkowych ruchów ręki, na której zegarek jest noszony na naciągu sprężyny napędowej.

Zegarek z naciągiem automatycznym  jest zaopatrzony w półkolisty wahnik, ułożyskowany zwykle w środku mechanizmu. Co istotne - nie wymaga nakręcania główką, co jest niewątpliwie zaletą. Inną korzyścią jest to, że podczas noszenia go na ręce sprężyna napędowa jest w rzeczywistości zawsze naciągnięta do końca, co korzystnie wpływa na dokładność jego chodu.

Mechanizm naciągu automatycznego zegarka jest dość skomplikowany, gdyż przenoszenie ruchów wahnika do wałka sprężyny w celu jej naciągnięcia wymaga przekładnej zwalniającej, składającej się z szeregu zębników i kół, oprócz tego jest potrzebne urządzenie, zwane nawrotnikiem, zamieniające obydwa kierunki ruchu obrotowego wahnika na jeden kierunek ruchu przekładni zwalniającej, oraz specjalne urządzenia zapadkowe zapewniające jeden kierunek obrotu wałka sprężyny w celu jej naciągania.

W niektórych „automatach” wmontowuje się wyłącznik naciągu ręcznego (lub automatycznego, gdy nakręca się zegarek główką naciągową), wskaźnik rezerwy napędu i inne urządzenia.

W obecnie produkowanych zegarkach z naciągiem automatycznym stosuje się wahniki obrotowe.


Autorzy: Bernard St. Bartnik i Wawrzyniec Al. Podwapiński