Słownik pojęć zegarmistrzowskich

Kamienie łożyskujące stosowane są jako łożyska w celu zmniejszenia zużycia w miejscach największego tarcia w mechanizmach zegarów i zegarków.

Mosiężne gniazda płyt nośnych, lub osadzone w płytach mosiężne panewki, w których pracują stalowe osie kół zębatych zawsze są narażone na zużycie. Niezależnie od konstrukcji, a co za tym idzie wielkości nacisków, czy jakości smarowania, w takim węźle kinetycznym dochodzi do ubytku materiału, powstawania luzów i rozsuwania się osi współpracujących kół, co w efekcie powoduje zmianę głębokości zazębienia i zaburzenia lub uniemożliwienie pracy czasomierza.

W 1704 roku Nicolas Fatio de Duillier pracując z dwoma innymi francuskimi uchodźcami zmienił materiał z jakiego wykonywano łożyska, zastępując mosiądz rubinami w których wywiercał otwory na osie Wprowadzenie rubinowych kamieni łożyskowych – panewek wykonanych z rubinu - diametralnie zmieniło sytuację eliminując tę ułomność łożyskowania ślizgowego. Dawniej używano naturalnych rubinów, stąd angielska nazwa „jewels”, czyli klejnot. Obecnie stosuje się kamienie syntetyczne.