Budzik - urządzenie zegarowe wyposażone w dodatkowy mechanizm wydający sygnał w dowolnym, uprzednio nastawionym czasie. Jako, że sygnał ten służył zwykle do budzenia zegar z takim mechanizmem przyjął nazwę budzika.
Budzik, czyli zegar zaprojektowany tak, aby o określonej przez użytkownika porze wydawał dźwięk, został wynaleziony już w czasach starożytnych, a zasadą jego działania było uchodzące powietrze z czajnika z gwizdkiem (zegar wodny w Grecji, ok. 400 p.n.e.). W średniowiecznych Chinach stosowano zegary ogniowe z budzikiem, których zasada działania polegała na upadku ciężarków na metalową tacę w wyniku przepalania nici. Za twórcę pierwszego budzika mechanicznego uchodzi Levi Hutchins z Stanów Zjednoczonych (1787 rok), jednakże urządzenie to budziło właściciela tylko o godzinie 4 rano. Sześćdziesiąt lat później, a dokładnie w 1847 roku, Francuz Antoine Redier, wynalazł czasomierz, który budził o dowolnej porze. Od tego czasu popularność budzików wzrastała, a popyt na nie stworzyła industrializacja w drugiej połowie XIX wieku. Na przestrzeni około 150 lat zostało wytworzonych dziesiątki milionów budzików na całym świecie. Rozwój elektroniki spowodował praktycznie zaprzestanie produkcji budzików mechanicznych o napędzie sprężynowym na początku XXI wieku, gdyż wyparły je zegarki elektroniczne i telefony komórkowe.
Na zdjęciu: kolekcja budzików.
Słownik pojęć zegarmistrzowskich
Powrót do słownika