1999 - Założenia wychwytu stałosiłowego z ostrzem impulsowym (Constant Escapement)

Wychwyt o stałej sile z wyginającym się ostrzem w ramie. Rolex w imieniu wynalazcy Nicolasa Déhon zgłosił patenty tej konstrukcji.


Nuda matką wynalazku. Tak można by sparafrazować znane powiedzenie o potrzebie.

Nicolas Déhon zatrudniony w firmie Rolex od 1997 roku był odpowiedzialny za projekt o francuskojęzycznym skrócie E.L.F: Échappement-Lame-Flambage (Escapement-Blade-Buckle) będącym akronimem słów: Wychwyt-Ostrze-Wygięcie.  

Wszystko zaczęło się od podczas podróży, w trakcie której Nicolas Déhon z nudy zaczął wyginać w palcach sztywny kartonik będący biletem kolejowym. Uzmysłowił sobie że taki ruch ugięcia i powrotu, mógłby być potencjalnie wykorzystany do generowania i gromadzenia energii w wychwycie.  

Pracując w Rolex zbudował 20 prototypów wychwytu działającego na zasadzie wyginającego się w ramie ostrza, które wykonane było wtenczas jeszcze ze stopu stali Nivarox. Niestety żaden z nich nie działał prawidłowo. Kluczowym czynnikiem okazała się być geometria konstrukcji. Warunkiem poprawnego zadziałania musiała być idealna współliniowość dwóch przeciwległych punktów, w których wyginające się ostrze było mocowane do ramki. Jeśli te dwa punkty nie znajdowały się na jednej prostej, wychwyt nie mógł  działać.
Żaden prototypów nie spełniał tej współliniowości ponieważ ostrze jak i ramka nie były wykonane z jednego elementu. To była jedna z głównych przyczyn nie działania prototypów.   

            
Dopiero krzem i technologia z nim związana otworzyły nowy rozdział dla tego rozwiązania, kontynuowanego przez Nicolasa Déhon już pod rządami Girard-Perregaux.

Patrz hasło: 2008 - Wychwyt stałosiłowy z ostrzem impulsowym (Constant-Force Escapement)

Zgłaszający: Tomasz Jakubas
Pozostałe rekordy: Kalendarium ewolucji mechanizmów