W niewielkim mieście Niederweiler, 15 marca 1819 roku, urodził się czwarty syn Johanna Georga Roskopfa i Marie-Elisabeth, z domu Gmelin. Georges Frederic Roskopf (15 marca 1813 - 14 kwietnia 1889) posiadał dziewięcioro rodzeństwa, a swoją młodość spędził w miejscu z niewielkimi perspektywami, co skłoniło go do szybkiego opuszczenia rodzinnego domu.
W wieku zaledwie szesnastu lat, Georges Roskopf udał się do La Chaux-de-Fonds i rozpoczął trzyletnie szkolenie w dziedzinie handlu w domu F. Mairet & Sandoz, gdzie zajmowano się sprzedażą żelaza i metali oraz zaopatrywaniem zegarmistrzów.
Podczas tych trzech lat Georges Roskopf często podpatrywał pracę zegarmistrzów i po zakończeniu kursu sam postanowił zostać jednym z nich. W 1833 roku został praktykantem J. Biber w La Chaux-de-Fonds, gdzie pogłębiał swoją wiedzę zarówno teoretyczną jak i praktyczną.
W wieku 22 lat ożenił się z zamożną 37 letnią wdową Francoise Lorimier.
Była matką dwojga dzieci z poprzedniego małżeństwa dla których Georges Roskopf stał się ojcem, poświęcającym synom wiele uwagi i czasu, chłopcy w roku 1835 doczekali się brata – Fritza Eduarda.
Zamożna żona wspierała męża w drodze jaką obrał i sfinansowała rozpoczęcie przez niego działalności gospodarczej jako établisseur-producent zegarków, który kupował gotowe szkice oraz pozostałe części zegarków, a następnie je montował.
Chociaż zegarki były dobrze wykonane firma nie przynosiła oczekiwanych rezultatów i George Roskopf w 1850 roku musiał ją sprzedać. Nie porzucił swoich planów i rok później stał się kierownikiem oddziału La Chaux-de-Fonds firmy B. J. Guttman Frères produkującej angielskie typy zegarków.
Przez następne 5 lat Georges Roskopf zdobywał wiedzę i doświadczenie aż, w 1855 wraz z synem Fritzem Edouard i Henrim Gindraux otworzyli własną działalność pod nazwą "ROSKOPF, GINDRAUX & CO."
Po dwóch latach jego syn otworzył własną firmę w Genewie, zaś Henri Gindraux został dyrektorem szkoły Zegarmistrzostwa w Neuchâtel.
W 1860 roku Georges Roskopf zaczął projektować zegarek, cechujący się doskonałą jakością, solidnością i prostotą, przy czym miał nie kosztować więcej jak 20 Franków, co wynosiło wówczas średnią pensję niewykwalifikowanego pracownika.
Z wiadomych nam wszystkim przyczyn pomysł Georga na „MONTRE proletaire” (zegarek robotnika) nie spotkał się z entuzjazmem i przychylnością innych producentów, którzy nie chcieli by produkcja zegarków odbywała się na skale masową, obniżając przy tym zyski.
George Roskopf zastosował kilka innowacji technicznych po to, by wszystkie założenia zostały spełnione. Zastosowano o wiele mniej części, wyeliminowano mechanizm nastawczy (wskazówki przestawiano palcem), nie stosowano łożysk rubinowych, a do wykonania kopert używano tylko stali szlachetnych.
Chociaż francuskojęzyczne Neuchâtel słynęło z luksusowych zegarków, to właśnie Georges Frederic Roskopf odebrał nagrodę na wystawie w 1867 roku. Rok później dzięki wstawiennictwu Breguet, Roskopf przedstawił swój zegarek na Universal Exhibition gdzie zdobył brązowy medal.
butik Breguet obecnie
W lutym 1867 roku, Roskopf zatrudnił młodego Karola de Leon Schmida, by podnieść sprzedaż zegarków, która wynosiła miesięcznie około 500-600 sztuk. Karol Schmid wpadł na genialny pomysł by zaprezentować zegarek różnym europejskim armią oraz przedsiębiorstwom kolejowym.
W efekcie popyt wzrósł tak, że firma nie nadążała z realizacją wszystkich zamówień.
W 1869 zegarek Roskopf został zaprezentowany na wystawie w Amsterdamie, gdzie zdobył srebrny medal. Firma wciąż się rozwijała, na co dowodem może być wykorzystanie patentu Patka Philippa w następnym zegarku, mimo że Roskopf musiał płacić honorarium za każdą sztukę, zegarek nie przekroczył ceny 25 Franków.
Po zdobyciu szerokiej klienteli, zegarki Roskopf zaczęto produkować również w droższych wersjach, wykorzystując do tego szlachetne materiały oraz piękne wzornictwo.
W 1872 roku, po śmierci żony, Georges Roskopf, sprzedał firmę Charles Schmid i braciom Karol i Eugène Wille, którzy zmienili jej nazwę na „ WILLE Freres”.
Roskopf wyjechał na stałe z La Chaux-de-Fonds i przeniósł się do Berna, gdzie rok później ożenił się ponownie. Wybranką była 24 lata młodsza nauczycielka z którą mieszkał w Cerrer gdzie w wieku 61 lat otrzymał Szwajcarskie obywatelstwo.
Następnie małżeństwo przeniosło się do Berna, gdzie Georges Roskopf zmarł 14 kwietnia 1889 .
Wiele patentów Roskopfa było wykorzystywane nieodpłatnie i bez zgody samego Georgesa Roskopfa, zegarki „za dolara”, dziś nie cieszą się dużym uznaniem i powodzeniem, często określane są jako „pamiątki rodzinne”.
Jednak idea zegarka taniego i solidnego którą, Georges Roskopf zainicjował i rozpowszechniał, była początkiem rozwoju i otwarcia się zegarmistrzostwa europejskiego także na uboższą i szerszą klientelę. Był z pewnością jednym z prekursorów rozpoczęcia procesu ograniczania kosztów produkcji przez Zegarmistrzów, aby czasomierze stały się dostępne dla coraz większego grona odbiorców.
Autor: Katarzyna Pajkowska
INSTAGRAMIE
greenlogic.eu