Historia marki sięga roku 1861. Jej początki odrobinę różnią się od narodzin większości innych, znanych dzisiaj wytwórni zegarków. Wiążą się one z produkcją pojedynczych części do czasomierzy, a manufaktura jeszcze długi czas miała opierać się wizji kompletowania całych zegarków.
Przełom następuje dopiero w roku 1866. Wówczas to zaprzestano zadowalać się produkcją pojedynczych elementów w postaci drzwiczek do obudów, szkieł oraz wielu innych elementów składowych.
Ojcem firmy jest Erhard Junghans. To on, we wspomnianym już 1861 roku, postanawia założyć wraz ze swym szwagrem zakład pałający się wytwarzaniem opisanych wyżej podzespołów.
Sam Erhard, urodzony w Zell nad Harmesbachem, jako syn manufakturzysty Nikolausa Junghansa, przeprowadza się w roku 1841 do Schrambergu. Realia w jakich przyszło żyć założycielowi Junghansa, były nad wyraz korzystne dla rozwoju intelektualnego młodego wizjonera. To właśnie w Schrambergu podejmuje naukę w dziedzinie handlu u Johanessa Toblera. W następstwie zdobytego doświadczenia, Erhard udaje się do Francji a następnie Szwajcarii, w celu pogłębienia umiejętności językowych oraz podjęcia dalszych praktyk.
Po powrocie postanawia związać się z córką swego dotychczasowego pracodawcy, Luisą Tobler z którą posiada szóstkę dzieci. Erhard umiera w roku 1870, z powodu powikłań związanych z niewydolnością przełyku. Jego ostatnią prośbą było przekazanie firmy jego synom, tj. Erhardowi młodszemu, Jerzemu oraz Arturowi.
Co warte zaznaczenia, firma, w swojej początkowej fazie rozwoju, w znacznym stopniu opiera się na półwyrobach pochodzenia Amerykańskiego.
1870-1888 Nowa epoka
To właśnie w roku 1888 firma wprowadza nowy (drugi z kolei) znak marki. Początkowo jest to pięcioramienna gwiazda z literą „J” mającą wiązać nowopowstałe logo z nazwą „Junghans”.
Logotyp zmienia się w niedługim czasie po pierwszej publikacji, zyskując kolejne trzy ramiona. Od tego czasu marka identyfikuje się z ośmioramienną gwiazdą z umieszczonym wewnątrz pełnym nazwiskiem właścicieli.
Warto na chwilę powrócić do wątku związanego z Ameryką.
Jest to istotne zarówno w kontekście handlu, organizacji pracy (przejście na tryb akordowy) oraz technologicznym. Znaczny wkład miał w tym zakresie Artur Junghans, obejmujący stanowisko dyrektora, a którego to systematyczne podróże do kraju zamorskiego pozwalały na zapoznanie się z innowacjami, nieczęsto spotykanymi jeszcze na starym kontynencie.
Jeszcze na długo przed 1888 rokiem, bo w 1879 r, Artur zgłasza patent zegarka z kalendarzem. Natomiast cztery lata wcześniej zostaje zaprojektowany tzw. Weckerwerk 10 (pol. „Kaliber 10”). Jest to okres gdy w firmie działa jeszcze Paul Landenberger (mąż jednej z córek Erharda i Luisy). Fenomen tego mechanizmu pozwala na stosowanie go w swych budzikach aż do lat 30 XX wieku.
Po odejściu w tym samym roku z zarządu Landebergera, pieczę nad wytwórnią sprawują już tylko dwaj bracia. Wspomniany już Artur oraz Erhard. Trzeci z braci – Jerzy, odchodzi od aktywnej współpracy z rodzeństwem w roku 1887.
Kaliber 10 wprowadził firmę Junghans na nowe tory rozwoju, w odróżnieniu do wielu ówcześnie produkowanych budzików, „10” wytwarzana z pomocą nowej technologii i przy użyciu nowych materiałów, zdawała się trwalsza oraz dokładniejsza w odmierzaniu czasu niż jej konkurencja.
Ponadto budzik dawał możliwość szybkiej naprawy przez specjalistę, co wówczas nie było niestety standardem.
1900 Spółka z TH
W roku 1900 Junghans wchodzi w kooperację w mniejszą firmą, Thomasa Hallera, produkującą zegarki kieszonkowe, tworząc spółkę akcyjną "Zjednoczona Fabryka Zegarków Braci Junghans AG i Th. Hallera AG Schwenningen”.
Współpraca trwa jednak niespełna dwa lata.
W roku 1902, zostaje ona zerwana, w tym okresie Haller łączy się prawdopodobnie z inną manufakturą - firmą swego syna Thomasa Ernsta Hallera. Tymczasem budynki wybudowane z tej okazji w Schwenningen przechodzą pod jurysdykcję Junghansa.
1903 Junghans zdobywa laur zwycięzcy
Rok ten, przynosi firmie tytuł największej wytwórni czasomierzy na świecie.
Posiadając ponad 3 000 tyś. pracowników oraz filie w ponad 8 miastach na świecie, staje się światowym potentatem przynosząc przy tym znaczne zyski rodzimemu miastu, które od tego momentu może cieszyć się z dnia na dzień rosnącą industrializacją.
Należy jednak pamiętać że już w latach 90 XIX wieku roczna produkcja przekraczała milion sztuk czasomierzy,
Oto nazwy miejscowości w których umiejscowione były fabryki Junghansa.
-Schramberg
-Rottenburg
-Schwenningen
-Deislingen
-Lauterbach
-Ebensee
-Wenecja
-Paryż
Należy jednak pamiętać, iż firma tworzy wciąż tylko zegarki kieszonkowe.
Zmiana wiąże się dopiero z rokiem 1927.
1918 Wchodząc w epokę rozwoju
Rok ten przynosi wiele innowacji.
Jedną z bardziej budzących podziw, jest nowa siedziba firmy której budowa zakończyła się w 1918 roku, a która to została zaprojektowana w ten sposób, by wykorzystywać jak najdłużej światło słoneczne padające na zbocze doliny Schwarzwaldu.
Konstrukcja, zaprojektowana w nowatorski i zdaje się, niespotykany wówczas sposób, imponuje swoim układem nawet dzisiaj.
Warto w tym miejscu także napomknąć o wspomnianym już pierwszym zegarku Junghansa, dedykowanym na nadgarstki konsumentów.
Kaliber J53, bo o nim mowa, był produkowany pod koniec lat 20 zyskując jednocześnie przydomek „NOBRK”. Skrót ten można rozwinąć jako „No break”, co ma związek z większą niż dotychczas wytrzymałością osi balansu.
Czasomierz ten występował a wielu kombinacjach wizualnych, dając możliwość sporego wyboru potencjalnemu odbiorcy.
1930 Meister-mistrz ze Schrambergu
Jak już zostało zaznaczone, pierwsze czasomierze o charakterze naręcznym zostają wypuszczone w późnych lata 20. Jednak okres przynoszący największy rozkwit tej branży, to lata 30.
Już na początku wspomnianego okresu, powstają czasomierze konstruowane na autorskich mechanizmach. Prawdziwa rewolucja następuje jednak w roku 1936. Na świat przychodzi wówczas jeden z najbardziej charakterystycznych mechanizmów wywodzących się spod ośmioramiennej gwiazdy.
Jest to tzw. „J80”.
W ciągu kolejnych lat jest on systematycznie modernizowany, a jego ostateczna wersja nosi miano „J80/2”.
Charakteryzuje się pięknymi pasami genewskimi oraz wysoką klasą wykonania. Mechanizmy serii „J…” znajdują się w kolekcji „Meister”.
Sama seria, w znakomitej większości wywodzi się spod deski kreślarskiej Antona Zieglera. Artysta ten, zmienia na wiele lat sposób podejścia Junghansa do nowych projektów, tworząc niepowtarzalne, a zarazem stonowane czasomierze, i co równie istotne - cieszące się dużą popularnością.
Ziegler przykładał sporą uwagę do zachowania proporcji pomiędzy poszczególnymi elementami czasomierza, skupiając się w szczególny sposób na zapełnieniu tarczy.
W latach 50 oraz 60, duża popularność zyskują kolejne modele chronometrów.
Opierające się na mechanizmie „J82”, dzięki zastosowaniu nowatorskiej konstrukcji (chociażby niespotykanej dotychczas wielkości osi balansu) stają się prawdziwym krokiem milowym dla rozwoju zegarmistrzostwa.
Model ten jest oczywiście rozwijany przez całe lata 60.
Lata 30, owocują także w produkcję zegarów pokładowych dedykowanych dla myśliwców wojennych. Przykładem jest Junghans J30 BZ, zegar produkowany od roku 1938, posiadający mechanizm z funkcją stopera. Drugim zegarem produkowanym na potrzeby lotnictwa, jest „J30 D”. Produkowany od 1937 roku, był to zegar ośmiodniowy dedykowany głównie dla samolotów Heinkla.
Czasomierze te były jednak z powodzeniem stosowane także w innych pojazdach.
Prócz tego, wytwórnia zajmuje się wytwarzaniem stoperów opartych na dwóch wersjach mechanizmu Junghans „J29”.
1949 Era chronografów
Kolejnym krokiem w rozwoju był mechanizm „J88”.
Zaprojektowany od podstaw, produkowany od 1949 z zastosowaniem koła wychwytującego oraz spirali Bregueta staje się sztandarowym modelem z funkcją stopera.
Zegarek jest w początkowej fazie produkowany na potrzeby reaktywowanej Bundeswehry (1955), poszukującej czasomierzy dla pilotów. Popularny jest również model „cywilny”. Wersja ta jest produkowana aż do roku 1964.
W roku 1956 Junghans staje się trzecim największym, pod względem ilości produkowanych chronometrów, producentem na świecie. Jest to również okres przejęcia przez spółkę Diehl GmbH większościowego pakietu akcji.
Już w cztery lata później produkcja urządzeń do mierzenia czasu sięga 20 000 na dzień.
Jednak firma nie produkuje mechanizmów wyłącznie na swój użytek.
Na lata 50 przypada okres eksportu mechanizmów na zachód. Korzysta z tego w głównej mierze Bulova, wykorzystując mechanizm „J89” w swoim naręcznym budziku. Kaliber ten występuje w stanach pod nazwą „12B”, prócz niego istnieje wówczas na rynku kilka uboższych wersji tegoż samego kalibru, produkowanych dla mniejszych manufaktur.
Analogicznie sytuacja wygląda w kontekście użycia obcych mechanizmów.
Junghans wykorzystuje kalibry:
- Valjoux 7734
- Buren 11
- Durowe 7526 a także 7528/2
- Unitas 6325
- AS 1130
- Peseux 110
- FE 233-60
A także mechanizmy ETA oraz PUW.
1957 J83
Kaliber J83 jest kwintesencją wielu lat prób oraz udoskonaleń, mających na celu stworzenie jak najdokładniejszego mechanizmu. Jest to pierwszy mechanizm z automatycznym naciągiem wyprodukowany przez firmę Junghans, będący dzisiaj, w niektórych wariantach białym krukiem dla kolekcjonerów.
Dzięki zastosowaniu wielu nowatorskich rozwiązań, stał się wyjątkowo nowoczesnym (również z punktu widzenia współczesnych nam czasów) mechanizmem. Ciekawostką jest, zastosowanie nieczęsto wykorzystywanej sprężyny balansu klasy Nivarox 1, która w znacznym stopniu podniosła dokładność mechanizmu, a co za tym idzie, przyczyniło się to do uzyskania oficjalnego certyfikatu dokładności chodu.
Warto jednak pamiętać, iż do roku 1963 w nomenklaturze nie występowała nazwa J83, a mechanizmy z tej serii skrywały się pod sygnaturą J683.
Mechanizm ten posiadał jedynie 28 kamieni (późniejsza wersja J83 posiada 29) i był sam w sobie kilkukrotnie modyfikowany.
Kaliber J83, posiada ponad 40 godzinną rezerwę chodu.
Zastosowano w nim klasyczny, Junghansowski system antywstrząsowy, który wraz ze wspomnianą sprężyną balansu oraz systemem regulacji na wzór kalibru J82 dawał duże możliwości precyzyjnego ustawienia czasu.
Kolejna wersja rozwojowa J83 to J83S.
Charakteryzuje się on dwoma możliwymi do wyboru wariantami. Model z datownikiem (Junghans 683,73), oraz bez daty (Junghans 683,75).
Powstała również wersja J83 „E”.
Jest to opcja o wiele tańsza i prostsza od swych mechanicznych kuzynów.
1950 Bauhaus – nowy design panujący do dnia dzisiejszego
Jedną z ważniejszych dla Junghansa osób, jest bez wątpienia szwajcarski projektant, architekt i malarz Max Bill.
Urodzony w roku 1908, jest do dnia dzisiejszego symbolem Bauhaus`a, purystycznego trendu który opanował poprzez charakterystyczne „designerstwo” wiele dziedzin życia społeczeństwa na zachodzie, już na początku lat 60. W latach 50, dostał on propozycję zaprojektowania zegara kuchennego, mającego nawiązywać do wspomnianych, panujących ówcześnie trendów.
Współpraca artysty z wytwórnią jednak nie zatrzymała się na tym krótkim epizodzie, a czasomierze naręczne Junghans od roku 1961 do dzisiaj, mogą zachwycać specyficzną linią oraz prostotą.
Trzeba jednak pamiętać, iż Max Bill nie był jedynym projektantem tworzącym na potrzeby Junghansa. W tym miejscu, należy napomknąć chociażby o Georgu Christensen oraz Erling Andersen, których pomysły były nie mniej nowatorskie i popularne.
Warto chociażby wspomnieć o modelu „Picto…” który zakładał użycie na tarczy rysunku wraz z poruszającą się „kropką”, w celu pokazania odpowiedniej godziny.
1970 kwarc
Przygoda z kwarcem dla Junghansa zaczyna się już w latach 60, kiedy w sprzedaży ukazuje się pierwszy kwarcowy zegar biurkowy o nazwie „Astro Chron”.
Jest to rok 1967.
Najcięższe dni miały jednak dopiero nadejść. Lata 70 to dla wielu szwajcarskich firm okres trudny. To lata łączenia się w wielkie grupy kooperacyjne, mające na celu udzielanie sobie wzajemnej pomocy w przetrwaniu trudnych dla tradycyjnego zegarmistrzostwa czasów.
Epoka kwarcu nie ominęła także Junghansa.
Jednak prace nad nowym, nowatorskim mechanizmem kwarcowym trwają od drugiej połowy lat 60. W roku 1970, zostaje zaprezentowany model „Astro Quartz”. Tyle, że nie jest to czasomierz na przeciętną kieszeń.
Kaliber W666.02, bo o nim mowa, kosztuje na początku lat 70 ponad 800 marek.
Jednak Junghans nie poprzestaje tylko na tym kalibrze.
W jego katalogach można było spotkać również wiele innych kwarcowych mechanizmów, takich jak chociażby produkowany w drugiej połowie lat 70 „J667.01”. Był to zegarek już znacznie bardziej stonowany, aniżeli jego kwarcowy protoplasta. Podobnie jak wcześniejszy kaliber „633.61”.
Prócz rodzimych mechanizmów kwarcowych, Junghans wykorzystuje w swoich wyrobach również mechanizmy ETA.
1972 „The games must go on”
Letnie Igrzyska Olimpijskie z 1972 roku, zostały niestety okryte złą sławą związaną z zamachem terrorystycznym. Jednak nawet te smutne wydarzenia nie zgasiły ducha walki. Sportowcy mimo wszystko stawali w szrankach, walcząc o jak najlepsze wyniki.
Wydarzenia sportowe z roku 1972, charakteryzowały się wykorzystaniem specjalistycznego sprzętu pomiarowego, mającego dać jak najdokładniejsze wyniki końcowe.
To na tych igrzyskach, swoją sportową renomę wyrobił sobie Junghans, stając się chronometrażystą zawodów sportowych, a jego sprzęt w postaci fotokomórek, połączonych ze sobą bloków startowych czy instalacji kontroli startu był wykorzystywany jeszcze na wielu innych imprezach sportowych.
Flagowym czasomierzem firmy jest opierający się na mechanizmie „Buren 11”, Junghans 688.13. Wypuszczony na rynek dokładnie w roku 1972, prawie 39 mm chronograf staje się zegarkową ikoną igrzysk, nosząc przy tym tożsamą nazwę „Junghans Olympic”.
1990 epoka absolutnej precyzji
Lata 90 XX wieku, opiewają w wiele technologicznych innowacji.
Technologia radiowa zostaje wykorzystana przy opracowywaniu sposobu działania nowego typu czasomierza - sterowanego radiowo. Odchyłka czasowa takiego zegara równa jest około sekundzie na milion lat. Jest to przełom w mierzeniu czasu.
W szczególności, iż technologia ta zostaje już w roku 1990 zmieszczona w niewielkich rozmiarów zegarku naręcznym. Sama konstrukcja zegarka jest przemyślana (antena mieszcząca się w pasku) oraz nad wyraz futurystyczna (ponad sześć wersji kolorystycznych).
Czasomierz ten, skonstruowany przez projektanta Hartmuta Esslingera, wespół z zespołem FROG Design, jest pierwszym tego typu urządzeniem.
Zostaje on ochrzczony nazwą Junghans Mega 1.
Zegar ten, zasilany standardowymi bateriami CR2025, jest codziennie synchronizowany za pomocą standardowych fal radiowych.
Kolejnym krokiem rozwoju, było wykorzystanie energii słonecznej w urządzeniu „Mega Solar Ceramik”. Stworzenie zegarka bazującego na odnawialnym źródle energii jednocześnie synchronizującym się za pomocą fal radiowych mogło nastręczać projektantom wielu problemów. Człowiek odpowiedzialny za ten, jak i za wiele innych ówczesnych projektów firmy – Wolfgang Ganter będący wówczas głównym inżynierem zakładu, prezentuje gotowy do seryjnej produkcji produkt już w roku 1993. Dzięki zastosowaniu ceramicznej koperty jest on okrzyknięty mianem zegarka „działającego wiecznie, i zawsze punktualnie”.
2000 czasy nowej technologii
Jak w każdej dziedzinie, nowe milenium przyniosło sporo rewolucji również w zegarmistrzostwie. Trend zapoczątkowany w latach 90 na doskonalenie, a co za tym idzie łatwiejsze i coraz precyzyjniejsze ustalenie czasu, coraz mocniej się pogłębiał i utrwalał w świadomości społeczeństwa wchodzącego w nowe milenium.
Naprzeciw tym potrzebom wychodzi po raz kolejny Junghans, wypuszczając na rynek czasomierz sterowany za pomocą rozmieszczonych w różnych częściach świata nadajników.
Firma jednak nie porzuciła swych korzeni, wciąż wytwarzając zegarki opierające się na mechanizmach mechanicznych. Przejawem tego może być uroczyste otwarcie nowoczesnej i ekskluzywnej linii produkcyjnej, które miało miejsce w roku 2008.
Jednym z ciekawszych współczesnych mechanizmów, jest kaliber nr J325.
Mechanizm ten, w znakomitej większości zaprojektowany w rodzimych biurach projektowych, a którego podzespoły zostały analogicznie do etapu projektowania - wytworzone w zakładzie Junghansa, jest dzisiaj białym krukiem.
Stworzonych zostało jedynie 12 sztuk.
W roku 2009, firma zostaje przejęta przez dr Hansa Jochema-Steina.
Gdy po wielu burzliwych miesiącach, podczas których koncern Egana Goldpfeila popadał w coraz większe problemy finansowe, a firma zostaje przejęta przez nowego właściciela, roztacza się przed nią nowa przyszłość, której owoce mogliśmy oglądać w roku 2011, podczas obchodów 150-lecia firmy.
Na rynku pojawia się z tej okazji nowa odsłona serii „Meister”.
Otwarte zostaje również muzeum firmowe Junghans znajdujące się w Geishalde.
Na zakończenie proponuję jeszcze film prezentujący najważniejsze, przełomowe momenty i wydarzenia w historii marki, jakie miały miejsce na przestrzeni lat 1861 – 2016:
Warte poznania są także filmy:
German watchmaker Junghans - brand movie 2016 - Tutaj
Inspiracje Muzeum Samochodów - Tutaj
Oryginalny film z lat 60-tych - Tutaj
Polecamy także zapoznanie się z naszą relacją z wizyty w zakładach produkcyjnych tej niemieckiej firmy tu: wizyta w Junghans, poznajemy siedzibę i zakłady produkcyjne marki.
INSTAGRAMIE
greenlogic.eu