Już czas spopularyzować mechanizmy Eterny - wywiad

Wywiad z panem Martinem Burkolter – dyrektorem Eterna Movement AG, przed jego wizytą na Dorocznym Spotkaniu Klubu Miłośników Zegarów i Zegarków 2016.
 

Bardzo się cieszymy, że na kilka dni przed Dorocznym Klubowym Spotkaniem możemy przeprowadzić wywiad z osobą, która będzie prowadziła prelekcję – zegarmistrzem Martinem Burkolter.
Jego kariera w zegarkowym biznesie może być przykładem dla wielu adeptów branży. Dzisiaj jest dyrektorem firmy, która zamierza być poważnym „graczem” w gronie szwajcarskich producentów mechanizmów do zegarków, ale nasz wywiad musimy zacząć od jego początkowych kroków w branży – edukacji zawodowej.

Zegarmistrzostwo nie jest łatwym zajęciem. Nie jest też tak popularnym jak elektronika, czy komputery.

Władysław Meller – Zegarki i Pasja (ZiP): Bardzo nam miło, że możemy z Tobą porozmawiać jeszcze przed oficjalną prelekcją na Dorocznym Spotkaniu Klubowym. Mamy przygotowanych kilkanaście pytań do Ciebie. Czy możemy zaczynać? 

Martin Burkolter – Eterna (M.B.): Ja także bardzo się cieszę z tego wywiadu i przyszłego spotkania. Zaczynajmy!


 

ZiP: Szwajcaria to nie tylko zegarki i zegarmistrzostwo. Dlaczego Ty wybrałeś ten właśnie zawód, a nie jakieś inne zajęcie?

M.B.: Dobre pytanie. Osobą, która wskazała mi zegarmistrzostwo była moja mama. Gdy miałem około 5 lat staliśmy razem naprzeciw witryny sklepu zegarmistrzowskiego w Solurze (Solothurn), oglądając prezentowane na niej zegarki. Zapytałem jej, co robię zegarmistrze, a ona mi to wyjaśniła. Kiedy skończyła, powiedziałem sobie: „ja chcę być zegarmistrzem”
10 lat później aplikowałem do szkoły zegarmistrzowskiej, zdałem test wstępny i rozpocząłem.
 

Szkoła zegarmistrzowska w Solurze!
W historii zegarmistrzostwa to jest miejsce magiczne - z wysokim prestiżem i długoletnią historią.
 

ZiP: Czy to była ta sama szkoła, którą znamy z opowiadań?

M.B: Oczywiście! Historia szkoły sięga ponad 125 lat i w mojej opinii to jest najlepsze miejsce w którym można nauczyć się zegarmistrzostwa.
 

ZiP: Co możesz powiedzieć o organizacji tej szkoły, ilu jest uczniów i jaki jest system kształcenia?

M.B.: Każdego roku szkoła przyjmuje do klasy około 14 uczniów. Podjęcie nauki oznacza przeznaczenie całego czasu pracy na szkołę – 2 dni studiów teoretycznych, 3 dni pracy przy zegarmistrzowskim warsztacie w szkole.

Kompletna edukacja w kierunku zegarmistrz – serwisant zajmuje 4 lata i obejmuje wszystkie aspekty zegarmistrzowskich zajęć, takich jak: montaż, wykonywanie - odtwarzanie elementów, konserwacja itd. Szkoła organizuje także kursy (praktyczne i teoretyczne) dla zegarmistrzów praktykujących w sklepach jubilerskich i przemyśle w niemieckojęzycznej części Szwajcarii.


 

ZiP: Jakie były najtrudniejsze prace – zajęcia w szkole?

M.B.: Wydaje się jednak, że serwis oscylatora – kompletu balansowego. Wykonanie osi balansowej i układanie sprężyny włosowej.
 

ZiP: Co według Ciebie jest największą trudnością przy zmianie szkoła – praca?

M.B.: Jest bardzo ważne, aby w trakcie edukacji osiągnąć pewną jakość swojej pracy, a po skończeniu szkoły konieczne jest, by w trakcie pracy w przemyśle zegarkowym przyspieszyć swoją wydajność – to czego nauczysz się w szkole trzeba wykonywać szybko i na wysokim poziomie.
 

ZiP: Czy jest rodzaj pracy dyplomowej – końcowej w szkole? Czego ona dotyczy?

M.B.: Tak, jest taka praca. Ta moja, to była praca teoretyczna… ale już nie pamiętam szczegółowego tematu. Dostałem ocenę 5,5 (6 jest najlepszą w tej skali w Szwajcarii).
 

ZiP: W jaki sposób absolwenci szkoły znajdują dla siebie pracę? Ilu z nich kontynuuje zajęcie - pracuje w branży zegarkowej?

M.B.: Wtedy, kiedy ja kończyłem szkołę, absolutnie nie było problemu ze znalezieniem pracy. Przemysł zegarkowy znowu rozwijał się bardzo szybko i większość z nas mogła wybierać między ofertami firm. Jeśli się nie mylę 10 z 11 absolwentów zaczęło zawodową zegarkową praktykę.
 

ZiP: Jak Ty znalazłeś firmę Rolex – jak Rolex znalazł Ciebie?

M.B.: Nasz dyrektor szkoły zasugerował mi pracę w przemyśle zegarkowym, a nie w sklepie.
Rolex był zawsze obecny w moim życiu, więc spróbowałem tam zacząć i.. udało się.
 

ZIP: Ilu nowych pracowników (nie tylko po szkołach) zaczęło pracę w firmie Rolex w tym samym czasie?

M.B.: Jeśli się nie mylę, to 3 nowe osoby zaczęły pracę w tym samym czasie i wszystkie tuż przedtem ukończyły szkoły.
 

ZIP: Czy miałeś jakieś trudności po rozpoczęciu pracy?

M.B.: Sama zmiana nie była łatwą. To zmiana życiowa.
 

ZiP: Dlaczego Ty, a nie inna osoba zostałeś asystentem szefa działu montażu mechanizmów?

M.B.: W drugim roku mojej pracy zacząłem studia mistrzowskie w zegarmistrzostwie. Rolex pomógł mi je sfinansować, ale przydzielił mi równocześnie więcej obowiązków.
 

ZiP: Jaki jest klucz do takiej kariery?

M.B.: Nie ma prostej odpowiedzi na to pytanie, ale na pewno musisz kochać to co robisz. Po drugie musisz chcieć się rozwijać, mieć dużą dozę szczęścia i… być w dobrym czasie w dobrym miejscu.


 

Czas w firmie Eterna
 

ZiP: W Eternie Ty zaczynałeś w dziale obsługi serwisowej. Czy wtedy wiedziałeś o przyszłej produkcji mechanizmów w Eternie?

M.B.: Nie. Nic nie wiedziałem. Po 7 latach spędzonym w dużym dziale serwisu, miałem chęć zobaczyć inną stronę zegarkowego biznesu. W tym czasie Eterna rozwijała swoje mechanizmy – oznaczone jako kalibry: 3030 i 3500 i produkując je w małych ilościach. Oczywiście w tamtym czasie nie miałem pojęcia, że staniemy się poważnym producentem mechanizmów.
 

ZiP: Co mógłbyś powiedzieć o Twojej pracy w dziale serwisu?

M.B.: Kiedy zacząłem pracę dla Eterny, byłem odpowiedzialny za serwis bardzo skomplikowanego konstrukcyjnie mechanizmu Indicator. Ponad 800 części składowych, a na jego montaż przeznaczony był jeden miesiąc.



To było poważne wyzwanie na granicy możliwości technologicznych.

Kilka lat później miałem już także w swoich obowiązkach nadzór nad całym serwisem posprzedażowym Eterny. Moim zadaniem było też zorganizować oddział, który miał odpowiadać klientom na pytania związane z historią specjalnych modeli zegarków naszej firmy, albo wyjaśniać kwestie techniczne.

Jak widzisz, te moje dwa rodzaje zajęć w serwisie posprzedażowym były zupełnie różne od siebie.


 

ZiP: Kierownik biura technicznego – jakie są Twoje obowiązki w tym departamencie?

M.B.: Ja odpowiadałem i cały czas odpowiadam za wszystkie nowe wdrożenia i to od pierwszego szkicu, aż do rozpoczęcia masowej produkcji. To znaczy: analiza rynku dla nowego produktu, uzyskanie wydruków w 2D i 3D, zamówienie prototypów, ich analiza, decyzja o rozpoczęciu masowej produkcji i tak dalej.


 

Teraz przejdźmy do najbliższej przyszłości – wizyty w Warszawie i prelekcji na Dorocznym Spotkaniu Klubu Miłośników Zegarów i Zegarków.

Wiemy, że Twoja prezentacja będzie bardziej techniczną, niż marketingową i będzie dotyczyła rozwiązania Spherodrive i mechanizmu Eterny oznaczonego jako kaliber 39.
Cieszymy się tego bardzo, ale… nie chcemy teraz na ten temat rozmawiać. Może po prelekcji, po spotkaniu klubowym. Pewnie będziemy mieli wtedy więcej pytań od nas samych i ze strony naszych czytelników, a Ty dodatkowe spostrzeżenia i refleksje.

Teraz chcemy spytać Cię w kilku innych, ogólnych kwestiach.


 

ZiP: Czy wygłaszasz tego typu prezentacje regularnie?

M.B.: W ostatnim czasie oprowadzałem wielu klientów po naszej fabryce, ale to będzie moja druga prezentacja poza murami fabryki. Może tak być, że już w niedługiej przyszłości mój udział w tego rodzaju spotkaniach i prezentacje staną się dla mojej firmy bardzo istotne.
 

ZiP: Co wiesz o Polsce?

M.B.: Byłem w Warszawie kilka lat temu, a zwiedzałem także kopalnię soli w Wieliczce. Moja żona była doradcą technicznym dla polskich zegarmistrzów. Bardzo mili ludzie!

ZiP: Co wiesz o Klubie Miłośników Zegarów i Zegarków?

M.B.: Będąc szczerym muszę przyznać, że niewiele. Mam nadzieję poznać Klub i wyrobić sobie szerszą opinię w trakcie najbliższego Waszego dorocznego spotkania.

ZiP: Dziękuję bardzo za ten wywiad i Twoje bardzo ciekawe wypowiedzi.

Do zobaczenia w Warszawie.

M.B.: Do zobaczenia